- zdobywcą pierwszego miejsca i tytułu laureata w otwartym Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim "O laur rzeki Tarczynki"

 

Pytania: 

- Jak się czuje młody człowiek, który, mając dopiero siedemnaście lat, 
  zbiera już tak obfite plony na niwie poezji? 

- Co ciebie najbardziej fascynuje w procesie tworzenia poezji

  i kto jest Twoim Mistrzem?

 

 

Szanowna Pani, 

w pierwszej kolejności odpowiedź na pytania dot. "Lauru Tarczynki"...

Rzeczywiście, mam dopiero siedemnaście lat i każda nagroda (ogólnopolska w szczególności) to dla mnie rzecz ogromnie ważna. Każda nagroda jest dla mnie zachętą do dalszej pracy, do szlifowania formy i roztropnego dobierania tematów.

 

Co mnie najbardziej fascynuje na (z pewnością jeszcze długiej) ścieżce twórczości własnej? Po pierwsze to, że coraz lepiej pojmuję wzory, które obrałem za patronów swojej aktywności twórczej całkiem dawno temu (Jacka Kaczmarskiego przede wszystkim). 

Zrozumiałem rolę poety w świecie, rolę historii w literaturze, więcej - rolę literatury w życiu człowieka. Jeszcze jedno - zrozumiałem, że poezja, prawdziwa poezja, prawdziwa literatura, chroni suwerenność myśli i sumienia. W wieku lat siedemnastu ta lekcja jest niezwykle ważna. Oczywiście, wielu rzeczy się nadal lękam... ale temu poświęcam inną formę literacką.

 

Pytania zadała Danuta Bartosz

 

Telemach

Tato pojechał na wojnę

Kiedy byłem mały

słaliśmy do niego listy

Dla mnie to była zabawa

dla matki – nie

  *

Imię mojego ojca 

stało się jak łopot żagla 

nieprzyjemne znikome 

Nie zostawiało śladu w gardle

kiedy patrzyłem w morze 

patrzyłem bez oczekiwania

Z poczucia powinności 

uśmiechnąłem się gdy wrócił

Teraz wszystko jest nieźle

Itaka stała się jak urodzajne pole

Kupcy zwożący kamienie spod Troi

mówią – Twój ojciec to wzór

Naśladuj go a i ciebie zapamiętają

   * 

Syn króla

wychowany w porcie

Cóż mam

nogę i ucho 

atrybuty chłopca na posyłki

Zostaje mi tylko 

przejąć władzę nad wolną przestrzenią

podróż ucieczka cokolwiek

Syn króla musi żyć godnie