Szpunar Agnieszka
Szpunar Agnieszka
Szpunar Agnieszka
Urodziła się 5 marca 1996r. Mieszka w Polanicy Zdroju. Jest członkiem Grupy Literackiej „Dysonans” we Wrocławiu. Jej wiersze można znaleźć w almanachach „Magia wyobraźni” i „Coraz bliżej dalej” a także w pokonkursowych antologiach. Jest laureatką wielu konkursów poetyckich i recytatorskich.
***
czuję
twój wzrok
oplatasz mnie
spojrzeniami
bez słów
mówisz o miłości
przez chwilę
wyzbywasz się
lęków
i mojej wyobraźni
***
przedstawiasz się
codziennie innym
imieniem
namaluj mnie
na nagim suficie
zanim noc dojrzeje
przestanę wymawiać
twoje imię
bez zająknięcia
***
miłość jest piękna
a wódka dobra
nikt nie mówił
że będzie łatwo
zanurzmy się
przesiąknijmy ulotnością
***
przemycam oddech
twój między palcami
spełnieniem wypełniam źrenice
podaruj mi sen
o mowie ciała
od szeptu po krzyk
nic piękniejszego nie ma
od budzenia się
z twoim imieniem
pod opuszkami palców
***
pożyczyłeś dzień
oddawałeś na raty
wszystko czym dla siebie jesteśmy
to tęsknota
lubiłam twoje powroty
odchodziłeś każdego ranka
nie jestem dobra w czekaniu
czekałam
uczyłam się na pamięć
ciebie pocałunków
dotyku słów
nie przestawaj mi przypominać
***
tęsknię
za naszymi splecionymi oddechami
twoim zapachem
pod prysznicem w pokoju i pościeli
odkryj to co ukryte
na mnie
we mnie
podczas nocy
chcę wiedzieć
jaką kawę lubisz
powinieneś gorzką pić
we mnie masz tyle słodyczy
***
włóczę się
po ulicach
wiosek i miast
wszystko
się zmienia
nawet ulice
***
małymi krokami
podążam za wierszem
rozlewam słowa
po zalążku obfitości
niby na wznak
kropla wody
zmywa ostatni wers
czarna struga
usuwa się w dół
poranne słońce
delikatnie muska
plamę pustych słów
których już nie ma
***
mam niewiele
mimo to nie umiem
stracić równowagi
przecież to nie znaczy jeszcze nic
podnoszę głowę do góry
nie wiedząc jak wysoko
i na jak długo
***
spowiadam się codziennie
przed lustrem
z umownych nocy
z każdego poranka
nie przekreślam dnia
nie boję się o jutro
choć coraz trudniej
o wytrzymałe lustra