Narodził się Syn Boga... podzielmy się opłatkiem, zaśpiewajmy kolęd kilka, zatrzymajmy czas radości...
Narodził się Syn Boga... podzielmy się opłatkiem, zaśpiewajmy kolęd kilka, zatrzymajmy czas radości...
Radosnych
pełnych rodzinnego ciepła
Świąt Bożego Narodzenia
oraz zdrowia i wszelkich spełnień w Nowym Roku!
życzy
Paweł Kuszczyński wraz z członkami Zarządu
Związku Literatów Polskich Oddział w Poznaniu
Maria Magdalena Pocgaj
KOLĘDA
na skraweczku ziemi
w mieście Dawidowym
drży jak listek kruchy
wśród badyli słomy
a Ona mu śpiewa
najczulej najciszej
aż gwiazdy wtórują
jak srebrne klawisze
Anna Landzwójczak
***
szydełkowe aniołki
pluszowe gwiazdorki
i śnieg w aerozolu
girlandy jasnozłote
blask błysk i brzęk
dzwoneczków u sań
a gdzie Jezus malusieńki
gdzie
zbawienie świata
Ryszard Biberstajn
BEZDOMNOŚĆ
jestem jak dziecko
z sercem w krótkich spodenkach
na gumowych szelkach
słowa jak śnieg
szybko topnieją na wargach
inne jak kamienie
wybijają zęby
i zbijają z tropu
zanurzyć się w zaspy
i stopnieć razem
z nimi
pod przypadkową choinką
na bezdrożu
Ryszard Biberstajn
POD STAJENKĄ
o pierwszą gwiazdę
poprzez mroźne zwoje mroku
o przebudzenie pasterskie
pośród nocnej ciszy
o prostą drogę
do stajenki lichej
o pierwszy płacz dzieciny
w żłobie między bydlętami
o to co z kruszyny tej
wyrośnie nam na radość
o to co z niej umrze
a co przeniknie w nas
o Boga w sercu
na rany Boga
wołam
Ryszard Biberstajn
W GROCIE
z jednej strony kobieta
zmęczona urodzeniem dziecka
z drugiej – mężczyzna
znużony szukaniem miejsca
w okolicznych gospodach
oboje pochyleni
nad chłopczykiem w żłóbku
zasnął na wiązce siana
przykryty pieluszką
może śni o tym
że za dwa tysiące lat
będzie plastikową laleczką
jego rodzice z gipsu albo z drewna
a w sercu człowieka
jak w gospodzie
będzie coraz ciaśniej
albo nie będzie miejsca wcale
to możliwe
bo obudził się
i cicho zapłakał
Poznań, 13 grudnia 2010 r.
Maria Magdalena Pocgaj
WIGILIA
w dzwonnej ciszy
o gałązkę nieba
zaczepiła nadzieja
i serc najtwardsze lody
kruszeją jak opłatek
Barbara Tylman
PORA ŻYCZEŃ
Popatrz – gwiazda
już rozbłysła
czas życzenia słać
kolędy
niechaj płyną
w białych płatkach
i szczęśliwość
niosą wszędy
niech ogrzeją bezdomnego
i głodnego niech nakarmią
płaszczem dobra
niech okryją wszystkich
co na świecie żyją
wczoraj – obcy
a tu dzisiaj – tacy bliscy
więc podzielmy się opłatkiem
zaśpiewajmy kolęd kilka
zatrzymajmy czas radości
Danuta Bartosz
TULĄC SIĘ DO SERCA
W oczekiwaniu cudu
– zaprośmy Pana
Miłość z radością
dekorują stoły
Bóg się rodzi
niepewność odchodzi
nowy czas nastaje
Weźmy chleb po równo
niech wszystkim wystarczy
źdźbeł siana
Przy ciernistej drodze
rośnie zboże
zasiane
w Betlejem
skoszone w Kalwarii
zakwitnie kłosem
Jasnego Poranka
Dominik Górny
BYŁEM W BETLEJEM
Miejscu Twoich narodzin
Panie –
Nie ma stajenki
ani siana na którym leżałeś
Nowi pasterze pilnują
stad owiec
gwiazda dla nich
nadal przewodniczką
chociaż nie czekają już Ciebie
w żłobie
nie ma drabiny
która sięga nieba
ani takiej pewności
że godni są zamieszkania
obok Ciebie
więc tu na ziemi
strzegą skał
których dotykały
Twoje stopy
Modlą się do ciemnej nocy
i jasnego dnia
słowami Nadziei
Ziemia Święta – Betlejem,
24 grudnia 2008 roku
Stanisława Łowińska
SZCZĘŚCIE NA NIEBA RĄBKU
* * *
biel opłatka
jak pusta kartka
pełna treści
gdy serce mówi
(...)
* * *
Przybądź na gwiezdny pokład
mojego Betlejem
Miłość
podaje rękę
Wystarczy
zdążyć
na czas
by odpłynąć
chwilą
Tadeusz Stirmer
Tryptyk lustrzany. Portret
(fragment)
1.Wiwisekcja
sprawiając wigilijnego karpia
trzymam w dłoniach własną odrąbaną głowę
złorzeczę rybie w bursztynowe oko
w ciągle żywej soczewce dostrzegam siebie
zlanego kwaśnym potem
więc dłubię – muszę wyłuskać je zaraz
by nie zepsuć smaku narodowej zupy
obmywam nóż
ręce i znowu jasny jak wytyczne Tablic
gotuję się na przyjęcie Dzieciątka
Krystyna Grys
KOŁYSANKA
Uśnij Maleńki
odpocznij
nim zaczniesz
człowieczą drogę
Otulę Ciebie
kołdrą wyciszenia
spiętą srebrną gwiazdą
zawieszoną
na sklepieniu nieba
Dzisiaj śpiewam
kołysankę płynącą
potokiem miłości
Odpocznij Dziecinko
zanim na Golgotę
przyniesiemy Ci
naręcza naszych krzyży
Brygida Mielcarek
PRZESTRZEŃ OSOBISTA
Są takie miejsca
małe i bezpieczne
kawałek świata
na własna miarę
skrojony na własne potrzeby
na szybki rzut oka
na skrawki Nieba za oknami
moja osobista przestrzeń
coś nieuchwytnego
dom – miejsce - Niebo
Tekst, Wybór wierszy i opracowanie: Danuta Bartosz