Józef Jan Swędrowski nie żyje
Ze smutkiem zawiadamiamy, że w czwartek, 30 kwietnia 2015 r.
odszedł od nas na zawsze nasz Kolega
śp. JÓZEF JAN SWĘDROWSKI
- filozof. poeta, prozaik, animator kultury, autor ponad 100 tekstów piosenek, reżyser sztuk teatralnych i happeningów kulturalnych
JEGO NAJBLIŻSZEJ RODZINIE NAJSERDECZNIEJSZE WYRAZY GŁĘBOKIEGO WSPÓŁCZUCIA
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI
Pogrzeb odbędzie się we wtorek 5 maja 2015 r. o godz. 13:00 po mszy świętej w kościele parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela w Szymanowicach, ul. Kościelna 5
______________
Drogi Józku,
z kim teraz będę rozmawiać o filozofii,
miejscu i randze słowa?
o galaktyce, nieskończonej przestrzeni kosmosu
i gwiazdach nie zawsze życzliwie spoglądających
na siebie.
Zapisany na liście przyjaciół telefon w Gizałkach
pustką odpowie.
...
Wczorajszy dzień (30.04.2015r.) jest dniem podwójnej żałoby,
Nie ma już Ciebie - Twoje ciało ukołysze kołyska ziemi, Twoje
słowa rozwieje wiatr, zapisze pamięć.
...
Po siedzibie poetów pozostały tylko zdjęcia Aresa, Jurka i Tomka
jak wynoszą meble i dokumentację 94 lat prosperity ZLP. Reszta
wyrzucona na śmietnik razem z uśmiechem Reymonta, Iłły i
Tadeusza Stirmera, machającego groźnie cegłą, którą zostawił
w ścianach wyremontowanej siedziby. Pozostały rachunki do spłacenia.
...
"Chudy literat" nie ma już swojej przystani. Zabrał ją brak wrażliwości
siedzących w pałacowych fotelach (a propo's na nasz koszt).
Panie Prezydencie, co powie pan bezdomnym poetom
wychodząc z autokaru na trasie sloganów wyborczych,
pamiętając - poetów los zależy od jednej małej decyzji.
...
Wielkie słowa obronią się same, wszak są nieśmiertelne.
Za Norwidem powtórzę: tylko Dobro i Słowo po nas zostaje.
Norwid pochowany "NN" we wspólnym grobie.
Do nas nikt nie trafi, od wczoraj nie mamy swojego adresu.
...
Józiu, za wcześnie... to była moja kolejka, a nie Twoja...
Józef Jan Swędrowski urodził się w roku 1954 w Gizałkach koło Pleszewa i tu w piątej klasie szkoły podstawowej napisał swój pierwszy wiersz. W szkole średniej organizował imprezy kulturalne, spotkania teatralne, reżyserował sztuki. W 1978 r. w Poznaniu zadebiutował zbiorem wierszy „Człowiek”, zdobywając wyróżnienie w Turnieju o Zieloną Wazę.
W 2007 roku wydał drugi tom poezji pt."Końca nie będzie" (Wydawnictwo: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza", a w 2009 roku następne pt. "Droga do światła" (Wydawnictwo: FLOS CARMELI" i "Dzieci kosmosu" (Wydawnictwo FLOS CARMELI). W 2009 roku wydaje opowiadania "To nie bajki" (Wydawnictwo FLOS CARMELI).
W 2011 roku wydał tom wierszy "Człowiek" (Wydawca: FLOS CARMELI). Poeta, prozaik, animator kultury.
Józef Swędrowski pisał wiersze i prozę (powieści) przez kilkadziesiąt lat, nie ujawniając nawet przed przyjaciółmi swej twórczej pasji. Dopiero w roku 2006 w „Tygodniku Pleszewskim” publikując anonimowo swoje wiersze, w dziesiątą rocznicę śmierci swego kolegi – poety Mariana Cezarego Abramowicza w Białobłotach ujawnił, że jest ich autorem.
Znaczący wpływ na postawę życiową i twórczość pisarza wywarły częste spotkania i długie rozmowy z bratem matki, jego wujkiem – prof. teologii księdzem Józefem Nowaczykiem, prowadzone w Gnieźnie i Gizałkach, studiuje filozofię.
Józef Swędrowski autor ponad stu tekstów piosenek. Wydał kilkanaście płyt. W dniu promocji książki „Końca nie będzie” w obecności Eleni - (wykonała utwór „A słońce sobie lśni” trzymając „bukiet przebaczenia”) odbyła się prapremiera piosenki „Ballada o lalce” w wykonaniu i z muzyką Lecha Stawskiego do słów Józefa Jana Swędrowskiego.
Animator i reżyser widowisk teatralno - muzycznych oraz koncertów i happeningów kulturalnych . Jego wiersze czytane były cyklicznie w kilkudziesięciu audycjach radiowych radia Emaus.
Pomieszczony w kilkunastu antologiach i almanachach. Tłumaczony na kilka języków.
Uczestniczył w pracach Fundacji Literackiej w Poznaniu promując młode talenty pisarskie. Był szczęśliwym mężem i ojcem czterech synów. Hobby: myślistwo, podróże.
Poezja Józefa Swędrowskiego:
________________________
Taniec śmierci
Lud
chce rozbierać
pomniki
wcześniej
rękami ojców
i
dziadów stawiane
gruzami
usypać drogi
gruzami
zasypać
niewygodne
doły
czas chwili
królem
kroków
dzisiejszego człowieka
król tańczy na urwisku
razem z ludem
nie wiedząc
że otchłań ciemności
i nocy mrok
rozwarły ramiona
by z uśmiechem
szyderczym
przytulić ich
do swoich piersi
_______________________
Człowiek I
Poczęty w gwiazdach
w rozbłyskach
nowych
po drugiej
stronie
ciemnej mocy
Przywieziony
w gorącym
deszczu
na ziemię
ukształtowany
Chce wiedzieć
o słowie
słyszalnym
gdy gwiazd
jeszcze
nie było
a
człowiek
już istniał
Powrót
człowieka
do słowa
ogromną
tajemnicą
dwóch
światów
widzialnych
i
niewidzialnych z ziemi
________________________
ATOM I KOSMOS
Człowieka wzrok
sięga
w jedną
i w drugą stronę
Badanie malutkich
to badanie
ogromnych
Czas przyjdzie
kiedy
nieskończenie małe
stanie się
nieskończenie dużym
kosmos
zamieni się w atom
w atomie
człowiek
galaktyki zobaczy
poznamy
świat
poznamy przestrzenie
nowe istoty poznamy
nowe światy będziemy
budować
Zbliży się słońce
galaktyki podotykamy
poznamy piękno
kosmosu
O Bogu
człowiek będzie
wiedział
zawsze
to samo
na krok nie zbliży
się nigdy do Boga
db
