zbyt cicho na iluminację
gdyby nagle wszystkie latarnie
za oknami knajpy wybuchły
całą mocą światła, kłębiącego się
pod skorupą szkła grubego jak ta noc,
nikt nie pytałby o wartość energetyczną wyleczonej właśnie depresji.
Gdyby teraz zapadła ciemność, facet z naprzeciwka nie zdążyłby
poderwać kelnerki. Jeszcze nie wie, że przypadek to nie wszystko,
a psychologiczna głębia kolorów jest co najwyżej wątpliwa.
To tylko martwa gra. co z tego, że nie patrzysz mi w oczy,
kiedy mówię o miłości do dziwaków.
Niech coś pęknie, niech spełznie i rozwrzeszczy się
do białości, póki świat nie należy do nikogo.
Jerzy Beniamin Zimny
Uwaga talent
Kinga Weronika de Walla
– poznanianka, absolwentka kulturoznawstwa i psychologii społecznej. Ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia w klasie skrzypiec i fortepianu. Realistka z odchyleniem romantycznym i nieustającym zachwytem światem, który przekłada się na twórczość. Należy do Koła Młodych przy poznańskim oddziale Związku Literatów Polskich. Uczestniczka wieczoru debiutów w ramach Festiwalu Poznań Poetów w 2013 roku. Jej wiersze były nagrywane dla audycji internetowego Radia Liryka. Debiut prasowy odnotowała na łamach kwartalnika „Okolica Poetów” (czerwiec 2013). Laureatka II nagrody w OKP „Erotyk na krechę” (luty 2014) oraz I nagrody w OKP wiersza klasycznego „O Buławę Marszałka” (październik 2014). Publikowała na stronach internetowych „Odry” oraz Polskiego Kulturalnego Podziemia. W wolnych chwilach gra na skrzypcach, rysuje pastelami i czyta książki.