Łowińska Stanisława

Łowińska Stanisława

Stanisława Łowińska, poetka i dziennikarka, urodziła się w 1946 roku w sudeckiej wsi Ścinawka Górna. Ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Do 2000 roku pełniła funkcję redaktora naczelnego miesięcznika wielkopolskiej oświaty „Otwarta Szkoła”. Nadal służy kulturze i edukacji, pracuje  i publikuje w czasopiśmie „Uczyć lepiej” Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu.

Przez szereg lat pracowała w „Tygodniku Ludowym”, publikowała w prasie lokalnej i ogólnopolskiej oraz w pismach literackich m.in. w „Arkuszu”, „Przekroju”, „Tygodniowym Ilustrowanym Magazynie” – „TIM”, „Zielonym Sztandarze”, „Gazecie Zachodniej”, „Expressie Poznańskim”. Realizowała również programy w TV „S” w Poznaniu.

Swoje utwory zamieszczała m.in. w wydawnictwach zbiorowych: w almanachu młodej poezji wielkopolskiej – „Którzy pamiętali słońce” (Poznań 1982 rok), almanachu poezji nauczycieli – „Drugi Puls” (Poznań 1984), almanachu poezji pt. „Przedpole” (Poznań 1986), a także wyborach wierszy „Jan Paweł II w poezji polskiej” (Poznań 1991), „Jesteś” (Poznań 1993), „Antologia poezji konińskiej” (Konin 1996), „Młodość czasem nawrócenia” (Poznań 1997), „Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie” (Poznań 1998) oraz „Cud, który trwa”, (Milicz 2003) – oprac. ks. Wacława Buryły na 25-lecie pontyfikatu Jana Pawła II. Była także pomysłodawczynią i współautorką opracowania historycznego „Jeszcze Polska nie umarła” (Poznań 1997) dotyczącego 200-lecia „Mazurka Dąbrowskiego” oraz „Pieśni nieśmiertelnej” wydanej z okazji jego 210 rocznicy, (Poznań 2007).

Od roku 1975 roku jej wiersze prezentowane były na antenie Polskiego Radia. Znajdują się one także w publikacjach Noworudzkich Spotkań z Poezją (od 1994). Wydała tomik poezji „Dotykać serca” (Poznań 1990), bajkę „Kot Fantasta” (Wrocław 1991) oraz zbiór wierszy „Złożyć słowo” (Nowy Tomyśl 1996), „Cisza na palcach” (Poznań 2008) oraz satyry „Lepicadło" (Poznań 2010), "Dziękuję" (Poznań 2013).

Stanisława Łowińska uprawia różne formy poetyckie: pieśni, hymny, fraszki, bajki, kolędy, pastorałki, satyry.

Jest też inicjatorką i założycielką Klubu Młodego Dziennikarza przy Młodzieżowym Domu Kultury Nr 1 w Poznaniu, który prowadziła przez kilka lat, udostępniając młodzieży redagowanie gazetki festiwalowej „Kurtyna”, ukazującej się w czasie Ogólnopolskich Festiwali Teatrów Szkolnych, jak i udział w audycjach radiowych i telewizyjnych. Młodzi dziennikarze publikowali także w prasie regionalnej i zagranicznej.

Od kilkunastu lat, w  Gminie Łubowo, organizuje „Lednicką Wiosnę Poetycką”. Każdego roku na Lednicy, w Muzeum Pierwszych Piastów, za jej sprawą rozstrzygany jest konkurs poetycki „O koronę Wierzbową”, którego pokłosie znajduje się  w siedmiu tomikach: „Strofy Lednickie” (Poznań 1999), „Daj nam liści do korony, daj powracać...” (Poznań 2002), „Na niemałej wyspie” (Poznań 2003), „Z serca na serce”, ”Imię Wiatru”,( Poznań 2006), „Wianek z chmur”(Poznań 2008), „Świat wysokiej trawy” (Poznań 2010).

Lednicka Wiosna Poetycka – to nie tylko poezja, to również plenery plastyczne, spotkania z muzyką, z wybitnymi artystami, poetami scen polskich. To także symboliczne sadzenie wierzb w Gaju Poezji na terenie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy.

Działa i pracuje na rzecz kultury i oświaty ponad 45 lat, nie ustając ( jak dotąd) w coraz to nowych pomysłach i przedsięwzięciach. Nadal inspiruje młodzież do twórczej pracy nad sobą. Niektórzy z laureatów lednickich spotkań otrzymali stypendia twórcze  i wydają  swoje tomiki.

 

O jej życiu, twórczości i działalności pisano w wielu czasopismach i realizowano audycje w radiu oraz telewizji.

 

W dziedzinie poezji (na przestrzeni lat 1978-1982) otrzymywała nagrody i wyróżnienia m. in. „Zielonej Wazy” w Poznaniu i Festiwalu Artystycznego Nauczycieli w Lesznie. Natomiast jej publikacje prasowe, dotyczące osób niepełnosprawnych,  nagrodziło Stowarzyszenie Walki z Kalectwem.

Uhonorowana Honorową Odznaką Miasta Poznania – (1986 r.) oraz Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury – (Ministerstwo Kultury i Sztuki, Warszawa 1987 r). W roku 2004 otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2006 roku  za  wieloletnią działalność na niwie kultury, edukacji i promocji młodych talentów przyznano jej nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego. W 2010 roku nagrodę Prezydenta Miasta Poznania a Zarząd Województwa Wielkopolskiego (uchwałą z dnia 9 września 2010 r. Nr 4411/2010) wyróżnił ją Odznaką Honorową Za Zasługi Dla Województwa Wielkopolskiego (Legitymacja Nr 3459), której wręczenia dokonano 24 maja, w roku 2011 podczas uroczystości 90 – lecia  Związku Literatów Polskich  Oddziału w Poznaniu (przez wicedyrektora Departamentu Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego).
Była skarbnikiem Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.

 

 

Lednicka Wiosna Poetycka

„Lednicka Wiosna Poetycka” to coroczne interdyscyplinarne spotkania próbujących sił w poezji, plastyce i muzyce młodych twórców. Punktem kulminacyjnym imprezy jest rozstrzygnięcie turnieju poetyckiego "O Koronę Wierzbową". Nagrodzone utwory i prace plastyczne publikowane są w specjalnych wydaniach zbiorowych. Do tej pory ukazało się siedem antologii: „Strofy Lednickie” (Poznań 1999), „Daj nam liści do korony, daj powracać...” (Poznań 2002), „Na niemałej wyspie” (Poznań 2003), „Z serca na serce”, ”Imię Wiatru”,( Poznań 2006), „Wianek z chmur”(Poznań 2008), „Świat wysokiej trawy”(Poznań 2010).

Każdego roku w imprezie biorą udział wybitni artyści scen polskich. We dworze na Lednicy występowali między innymi:

Leszek Długosz, Elżbieta Adamiak, Jacek Kowalski, Krzysztof Daukszewicz, Tadeusz Woźniak, Grzegorz Turnau, Andrzej Sikorowski, Andrzej Kurylewicz  z Wandą Warską.

Lednickie spotkania - to nie tylko wspaniałe wiersze młodych twórców, to także obcowanie z muzyką i pięknem przyrody. Wędrówkę młodych po pięknej ziemi lednickiej wieńczy akt sadzenia wierzby w Gaju poezji przez zwycięzców konkursu i zaproszonych literatów.

We wstępie do tomiku "Na niemałej wyspie" Sergiusz Sterna-Wachowiak napisał: "Okazała wyspa na Jeziorze Lednickim, jedno z gniazd polskiej ojczyzny, nic dziwnego, że podczas Lednickiej Wiosny Poetyckiej co roku odwiedzana jest przez młodych i bardzo młodych poetów. Na niemałej wyspie rojno przecie od metafor, które ten skrawek gruntu, położony niby tratfa na wodzie, przenoszą do wciąż innej jeszcze rzeczywistości. Mitycznej, fantasmagorycznej, nadrealnej.

Poezja ćwiczy naszą percepcję i wyobraźnię, ukazuje nieoczekiwane strony świata, sensy słów, znaczenia znaków; wiersz, bywa, poszerza rzeczywistość. Tu już nie o to tylko idzie, jak niemała lednicka wyspa zapisuje czy odciska w swym języku znaków nasze i nie nasze dzieje. Równie ważne, jakim tworzywem, polszczyzną, i z jaką biegłością posługują się w wierszach młodzi poeci. Jaki jest stan ich wyobraźni, wrażliwości, rzemiosła?

Niejeden wiersz bywa niemałą wyspą wzniosłości, piękna, wolności pośród piany bełkotu. Pisanie poezji jest odmianą życia na wyspach, o którym prawi Czesław Miłosz, ale kto wie, czy na którejś z tych wysp nie znajduje się złote runo rzeczywistego?(...)"

Nad całą imprezą czuwa Stanisława Łowińska, która jest jej pomysłodawczynią, animatorką i współorganizatorką.