LAPONIA POETYCKA

LAPONIA  POETYCKA

 

Do Domu Kultury „Polan 100” zostałam zaproszona 18 września 2015 roku na wernisaż wystawy. Tym razem fotografii. Dość rzadko można mieć okazję aby wziąć udział w tak pięknej uczcie zarówno wizualnej, jak i duchowej. Fotografie poetki, członkini Poznańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich Marii Magdaleny Pocgaj, okraszone były wspaniałymi wspomnieniami, oraz wierszami powstałymi pod wpływem oczarowania tamtym zakątkiem świata. Perfekcyjnie wykonane zdjęcia dalekiej krainy – jakże odmiennej od naszej – potrafiły przybliżyć tamto miejsce i spowodować przyspieszenie bicia serca.

 

 

Laponia – o której zawsze myślę z dreszczykiem – przywołana celnym okiem poetki – fotografki, zadziwia naturalnym pięknem prawie niewyobrażalnym dla tych, którzy nigdy  w niej nie byli. Blisko sześćdziesiąt fotografii pozwoliło poznać panujące tam warunki do życia, kolory i nieskalaną biel, zadziwiająco różowe niebo, nad wyraz bujną jak na tamten klimat roślinność i ciszę… Jak powiedziała autorka fotografii – zimową porą słychać tylko krakanie kruków. Latem powietrze nieustannie rozbrzmiewa głosami różnorodnego ptactwa. Trzykrotny pobyt Marii Magdaleny Pocgaj w tamtych stronach sprawił, że inaczej teraz patrzy ona na życie na Ziemi. A tamto zupełnie różni się od życia w miejskich, nasączonych spalinami betonowych dżunglach. Z jej opowieści zapamiętałam z nagła nadchodzącą mgłę, tworzącą srebrzystą, prawie nie do przebycia kurtynę, oraz płynące pośród bagien strumyki nieskalane cywilizacją, które zadziwiały krystaliczną przezroczystością.

Wśród przybyłych na wernisaż gości przeważali plastycy, maryniści, przyjaciele, znajomi oraz mieszkańcy osiedla. Związek Literatów reprezentowała Brygida Mielcarek, Krzysztof Galas z małżonką, oraz moja skromna osoba zauroczona Laponią od lat (po prostu nie mogłam tam nie być). Marii Magdalenie Pocgaj gratuluję pięknego przekazu i… oczekuję niecierpliwie na rychłe ukończenie książki dokumentującej jej zachwycające podróże.

 

Barbara Tylman

 

 

 

db