Kiełczewska Irena

 

KIEŁCZEWSKA IRENA

Ze smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 11 grudnia 2011 roku odeszła od nas na zawsze nasza Koleżanka  śp. mgr Irena Kiełczewska z d. Zapaśnik.  Poetka, autorka sześciu książek, wieloletnia przewodnicząca Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Poznaniu, członek Związku Literatów Polskich, nauczycielka i metodyk języka polskiego, żołnierz II bat., 77 pp Armii Krajowej, ps. „Sarenka”, ”Kopytko”, ppor. w stanie spoczynku. Urodzona w 1927 r. na Wileńszczyźnie. Żyła 84 lata

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w dniu 15-go grudnia, o godz. 13.10 na Cmentarzu Komunalnym nr 2 Junikowo, w Poznaniu. 
Rodzinie i wszystkim pogrążonym w bólu przyjaciołom Zmarłej składamy serdeczne wyrazy współczucia
Członkowie i Zarząd ZLP w Poznaniu

Urodziła się w 1927 roku na Wileńszczyźnie. Z wykształcenia polonistka pracowała jako nauczyciel i metodyk przedmiotowy w Szamotułach, gdzie mieszka od 1957 roku. Od 1975 do 1992 roku pełniła funkcję przewodniczącej sekcji literackiej Klubu Nauczyciela w Poznaniu. Debiutowała w "Gazecie Poznańskiej" 1971 roku. Publikowała swoje utwory w prasie lokalnej i ogólnopolskiej (np. "Głos Nauczycielski", "Nurt", "Miesięcznik Literacki"), w licznych almanachach i antologiach (m.in. "Penetracje", "Żywa droga", "XX Łódzka wiosna Poetów", "Jan Paweł II w poezji polskiej", "Taniec Ikarów"). Wydała zbiorki poetyckie: "Między ścieżkami" (1982), "Szkic do portretu" (1990), "Pejzaże istnienia" (1990), "Nim pieśń odmieni" (1991), "Uwierzyć w miłość" (1994), "Na zasiew" (1998). Niejednokrotnie otrzymywała nagrody i wyróżnienia w konkursach literackich i recytatorskich (m.in. I nagrodę w Turnieju Jednego Wiersza w Gdyni - 1974, I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Literackim w Pile w 1984 roku).

ŹRÓDŁA

 

Ziemio

w tobie źródła dla moich ptaków

Zatopiona w słowa

niosę głody

w uporze

Do czego zdążam

zwykle na początku

W zasiewie ogród

zanosi się pieśnią (z książki "Uwierzyć w miłość", Poznań 1994)

 

* * *

 

Kiedy skrawek ziemi

jest własny za ogrodzeniem

które nikogo nie chroni

 

Czas znosi ból

dla przyszłej pogody

 

Żadne drewno

nie czeka na ogień

jak stos na ofiarę

tylko przestrzeń przebija

spojrzeniem wilka

tylko chwasty zatrute

krwawią ręce i stopy

 

Aż ciemność

się wypali

Światło!

 

[Z książki „Na zasiew” (1998)]

 

 

Z TOBĄ

 

Niech ta droga

nigdy się nie kończy

zacznie od nowa

z tobą

dla twojego głosu

dla ognistej rzeki

 

gubię stopy

wokół płynie las

żywicą przylega do warg

liść miłorzębu

niesie w słońce

 

 

KLUCZE

 

Istnieć rzeczywiście

od ławy żywego drewna przy wspólnym stole

od ojca niosącego słońce na barana

od rosy konwalii na serce

od beztroskiego wiatru na hulajnodze

od wierszy które biegną na pamięć

od katedr z których wychodzi historia

 

 

BĄDŹ

 

Płomieniu bez barw

bądź dobrym ziarnem

zaczynamy od gorczycy

przez nie płynie zielone słońce

ptak który szuka zagubionych nut

na wysoki lot

 

 

WYZNANIE

 

Z tej ziemi

oderwałam stopy

teraz bolą

jak miłość która pięknieje

gdy nie może powtórzyć swej drogi

 

 

MODLITWA

 

Dziękuję

za parę sekund

obecności

 

Stań się wiecznością

a czarny krzyż

niech roznieca jasność

 

Klęczę

objęta ramieniem

milczenia

Irena Kiełczewska, NA ZASIEW, Rysunek: Yanis Gurzis, Wydawca: Związek Literatów Polskich, Biała i Kolorowa Seria Poetycka pod red. Nikosa Chadzinikolau Nr 119, ISBN 83-86113-09-X, Poznań 1998.

Irena Kiełczewska, UWIERZYĆ W MIŁOŚĆ, Redaktor: Bożysław Walczak, Grafika: Janina Szczepska, Władysława Szproch, Projekt okładki: autorka, Druk: Szamotulska Drukarnia im. J. Kawalera, Poznań 1994.

Irena Kiełczewska, MIĘDZY ŚCIEŻKAMI, Wydawca: Szamotulskie Towarzystwo Kulturalne, Opracowanie graficzne: Aleksandra Pruszkowska, 1981.

Z recenzji:

W dorobku poetyckim Ireny Kiełczewskiej znajdujemy kilka wątków przewodnich. Najliczniejsze są liryki osobiste, pogłębione refleksją o przemijaniu form życia, o upływie czasu, o radościach i bólach egzystencji. Ten wątek rozpatrywany w układzie chronologicznym świadczy o rozwoju autorki, o pogłębianiu się jej stosunku do wartości zycia, o wzbogacaniu jej humanistycznego światopoglądu. Duża wrażliwość na przyrodę wzmacnia dodatkowo ekspresję utworu. (...) Twórczość Ireny Kiełczewskiej wyrasta z doswiadczeń postaw awangardowych, co wyraża się w dużej kondensacji słowa i obrazu, ascetyzmie uczuć, dążności do ujęć aforystycznych.

Jacek Kajtoch