Paszkiewicz Mateusz

Urodziłem się 3 sierpnia 1992 roku w Poznaniu. Ukończyłem Szkołę Podstawową im. Stefana Batorego nr 20 i Gimnazjum im. Szarych Szeregów nr 23 w Poznaniu, w 2008 roku rozpocząłem naukę w III Liceum Ogólnokształcącym w swarzędzkim Zespole Szkół nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich. Interesuję się historią, malarstwem, a przede wszystkim literaturą.

Pod swetrami i kurtkami

noszą mundury

Idą przez ziemię

zżartą przez słońce

Wiejski głupek wykrzykuje ze swej chaty

gdy przechodzą obok zaglądają w okna

Maskują mundury pod swetrami

a głupek z glinianymi oczami

przechodzi męki jak w obliczu

wojny pożaru apokalipsy

Samo ich istnienie

wymaga bolesnego wysiłku

od jego

rozumu

Modlę się i opędzam od much Nie ustąpią

bezbłędnie wyczuły rozkład

Opędzam się od much i modlę głośniej

coraz głośniej

Moje mięśnie gniją kości

sypią się w kurz i piasek

i drzazgi Modlę się

z radością

Serce topi się jak asfalt w upale

zielona gangrena dzieli

mnie na atomy Zapuszczam korzenie

w miąższ pustki jądro ciszy

Modlę się radośnie i głośno

charczę ze szczęścia z bólu

gryzę wargi

Drobiny mnie parują spokojem

Błogosławię to gnicie

za nim jak za równiną

chłopska chata piec rozpalony

posiłek żona z dziećmi

Strach się ze mną rozpada

Skazaniec na progu

przepada

*Ahaswer – legendarny Żyd, który miał znieważyć Chrystusa, idącego z krzyżem na Golgotę, gdy ten stanął na progu jego domu. Ukarany został za to wieczną tułaczką po świecie.

Oddziela go od życia

cienka warstwa złota

Głowa jego leży na bestii

która wpatruje mi się w oczy

Od wieków trwa zbroja na rycerzu

choć pierś ciężka zdusiła w ciele

ciepło oddechu

Nogi rycerza unoszą się

jakby chciał wstać

i porzucić zwiedzających

Jedna śmierć

zdaje się nie wystarczać

Ja

kałuża

Ja

ciecz cuchnąca

mgła i krok

Napinam mięśnie przez sen

upuszczam ze skóry

krople kryształów

Ja

lichwiarz i jubiler

Ja

grzeszny i pojętny

Czego nie umiem

tego jestem mistrzem

Sparaliżowaną ręką

sprawnie wierzgam

nad tarasem papieru

gdzie wygrzewają się

moje przyszłe ofiary

Przyjdę

jak deszcz

Odszedłeś bez pożegnania

Smutek i tęsknota

doprowadziły ją do furii

Szlak morza przed tobą

zatruła

odtrąconą miłością

Teraz burze z nagła

kruszą burty

łamią maszty twojego okrętu

Wracaj więc

do Kirke

Padnij wróżce do stóp

i pij obłęd

z jej dłoni

gorących od uczucia