ZLP Archiwum
Nagroda Literacka XXXIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego za książkę poetycką wydaną w 2010 roku
W ramach XXXIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, który odbędzie się w Poznaniu, Lesznie, Śremie i innych miejscowościach Wielkopolski w dniach 2 - 4 listopada 2010 roku, zostanie przyznana Nagroda Literacka XXXIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego za książkę poetycką w języku polskim wydaną w 2010 roku (książki będące wyborem wierszy nie będą uwzględniane).
Laureata poznamy podczas inauguracji festiwalu w Auli Lubrańskiego w budynku Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 1.
Zainteresowane osoby, wydawnictwa i stowarzyszenia mogą nadsyłać książki poetyckie w trzech egzemplarzach do dnia 30 września 2010 r. na adres organizatora:
Związek Literatów Polskich
Oddział w Poznaniu
ul. Noskowskiego 24
61-705 Poznań
Poema Cafe
Wieczór poetycki Zdzisławy Kaczmarek i Marii Magdaleny Pocgaj
INFORMUJEMY:
Dnia 10.06.2010 o godz. 18:30 w poznańskiej Poema Cafe, ul.Wodna 12 odbędzie się
wieczór poetycki Zdzisławy Kaczmarek i Marii Magdaleny Pocgaj,
Oprawa muzyczna: Weronika Stalowska - uczennica Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia w Poznaniu.
Prowadzenie: Agata Wawrzyniak.
Dnia 10.06.2010 o godz. 18:30 w poznańskiej Poema Cafe, ul.Wodna 12 odbędzie się
wieczór poetycki Zdzisławy Kaczmarek i Marii Magdaleny Pocgaj,
Oprawa muzyczna: Weronika Stalowska - uczennica Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia w Poznaniu.
Prowadzenie: Agata Wawrzyniak.
MARIA MAGDALENA BAJKI OPOWIADA
28 kwietnia 2010r. w ramach cyklicznej i przesympatycznej imprezy, jaką jest Bajkoopowiadanie, organizowane w SP Nr25 Poznań – Wilda, swoje Wierzbajki zaprezentowała Maria Magdalena Pocgaj. Wierszowane opowiastki o przygodach dziwnych mieszkanek starej wierzby spotkały się z ciepłym przyjęciem młodych słuchaczy. Klimatu dopełniała scenografia (bukiet robionych ręcznie wiosennych bazi oraz pokaĽny „wierzbolud”, dla którego imię wybierano wspólnie spośród spontanicznie zgłaszanych propozycji. Spotkania te są specyficzne, nawiązują do dawnej, zapomnianej już domowej tradycji opowiadania historii i bajek w czasach, gdy nie było telewizji. Dzieci wpatrzone w siedzącego na specjalnym tronie „bajkoopowiadacza” są skupione i zasłuchane, w ich oczach można odnaleĽć ten sam błysk, który tak dobrze pamiętają z własnego dzieciństwa dzisiejsi bardzo dorośli już autorzy.
BARBARA TYLMAN INFORMUJE:
21 kwietnia zaproszono mnie do DDPS nr 6 na ul. Racjonalizatorów. Odbyłam tam charytatywnie, spotkanie z pensjonariuszami, czytając swoje wiersze przeplatane rozmową o życiu.
Organizująca to spotkanie, pani Anna Rymaniak, wyraziła wdzięczność za moje bezinteresowne przybycie i umilenie ciężkich chwil życia Jej podopiecznym. Słysząc słowa podziękowania, czułam że takich momentów trzeba ludziom użyczać. W podziękowaniu otrzymałam gipsowy odlew słoneczników wykonany przez podopiecznych DDPS NR 6 " Klub Słoneczna Przystań ".
LIRYCZNY WIECZÓR MAGDALENY POCGAJ
To był ostatni wtorek marca. Jeden z Wtorków Literackich odbywających się w Klubie Nauczycieli Miasta Poznania. Dokładnie 94. Przy stoliku, w otoczeniu szmacianych lalek i czarnobiałych rysunków – ich autorka, plastyk i poetka w jednej osobie: Maria Magdalena Pocgaj. Na co dzień bardzo zapracowana osoba (skarbnik Oddziału ZLP w Poznaniu, członek Stowarzyszenia Marynistów Polskich, Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz Stowarzyszenia im. Romana Brandstaettera) rzadko obdarowuje ostatnio miłośników swoich wierszy okazją do poetyckich spotkań. Tym razem przyjęła zaproszenie związkowej koleżanki, Teresy Januchty, gospodyni wieczoru, która na wstępie w ciepłych słowach nakreśliła sylwetkę twórczą bohaterki spotkania.
A potem rozlały się na zebranych kojące strofy recytowane przez autorkę zbiorku „Na deszczu pękniętej strunie” i pachnącej jeszcze świeżym drukiem książki „Wędzidło z pajęczyny”. Pierwsza z wymienionych książek – jak stwierdziła Magdalena – jest książką przełomową, gdyż odważyła się w niej mówić o sprawach trudnych i smutnych, a tytułowy deszcz to jakby oczyszczenie. Oprócz poważnych refleksji nie brakło też słów o najpiękniejszym z uczuć – o miłości. Towarzyszyła im harmonijnie muzyka i śpiew w wykonaniu Aliny i Krzysia Galasów. (teja)
A potem rozlały się na zebranych kojące strofy recytowane przez autorkę zbiorku „Na deszczu pękniętej strunie” i pachnącej jeszcze świeżym drukiem książki „Wędzidło z pajęczyny”. Pierwsza z wymienionych książek – jak stwierdziła Magdalena – jest książką przełomową, gdyż odważyła się w niej mówić o sprawach trudnych i smutnych, a tytułowy deszcz to jakby oczyszczenie. Oprócz poważnych refleksji nie brakło też słów o najpiękniejszym z uczuć – o miłości. Towarzyszyła im harmonijnie muzyka i śpiew w wykonaniu Aliny i Krzysia Galasów. (teja)
Barbara Tylman
Lot do Smoleńska
10.04.2010r.
Było ich tak wielu
- mieli usłyszeć
prawdziwą historię
oddać hołd pomordowanym
podstępnie rodakom
chcieli wsłuchać się
w szept wiatru
znad katyńskich mogił
w drżenie liści siwych brzóz
wyrosłych przez lat siedemdziesiąt
uśpił ich syk ognia
w szczątkach rozbitej maszyny
osmalone kikuty
nasiąknęły krwią
w gęstniejącej mgle
wysmukłe drzewa
stanęły naprzeciw
skrzydeł samolotu
a potem cisza – przeklęta cisza
połacie splątanej trawy
zalał ocean zniczy i kwiatów
płacz milionów
przepłoszył ptaki
Ryszard Biberstajn
Z cyklu Wiersze „smoleńskie”
WIOSNA POD SMOLEŃSKIEM
może jutro
albo za tydzień
a może wczoraj
lub przed rokiem
zorane pola
wydadzą urodzaj
gradowe chmury
przejdą zawsze bokiem
chociaż na świecie
coraz bardziej mgliście
wiosenne drzewa
zdobi woal liści
chóry anielskie
osiadły mgłą na płotach
w szmerach wiosennych
słychać raju wrota
więc jak to jest
że lemiesz samolotu
zmienia w sekundę
porę roku
Poznań, 25 kwietnia 2010 r.
Ryszard Biberstajn
Z cyklu Wiersze „smoleńskie”
Z MIŁOSZA
wyszło na moje
choć nie musiało
szepnął siwy staruszek
przewiązując pomidory
a kobieta zwinęła
białą parasolkę
pewnie zacznie padać deszcz
może spadnie gwiazda
albo samolot
pijak na skraju trawnika
budzi się nagle
i mamrocze
śnił mi się
koniec świata
Leszno, 20 kwietnia 2010 r.
Życie jak dmuchawiec
Miejska Biblioteka Publiczna
im. Stanisława Grochowiaka
w Lesznie
zaprasza na spotkanie
z Krystyną Grys
połączone z promocją tomu wierszy
Życie jak dmuchawiec
Prowadzenie: Tadeusz Hofmański
Muzyka: Julia Kwiatkowska
Recytacja wierszy: Magdalena GreĽlikowska,
Michał Dudziński
29 kwietnia 2010 r., godz. 17.00
„Galeria Lochy”
ul. Bolesława Chrobrego 3
im. Stanisława Grochowiaka
w Lesznie
zaprasza na spotkanie
z Krystyną Grys
połączone z promocją tomu wierszy
Życie jak dmuchawiec
Prowadzenie: Tadeusz Hofmański
Muzyka: Julia Kwiatkowska
Recytacja wierszy: Magdalena GreĽlikowska,
Michał Dudziński
29 kwietnia 2010 r., godz. 17.00
„Galeria Lochy”
ul. Bolesława Chrobrego 3
Krystyna Grys - członkini Związku Literatów Polskich, Leszczyńskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury, wiceprezes Stowarzyszenia „Kontakty” przy Teatrze Małych Form w Lesznie. Pisać zaczęła w 1992 roku, a pierwszy tomik jej wierszy
W oczach lustra ukazał się w 1996 roku. Do tej pory wydała siedem tomików poetyckich, m.in.: Za progiem cienia (1999), Osaczone uczucia (2001), Partytura ciszy (2006), limeryki Jazda na sto dwa (2003) oraz żartobliwe Fraszki spod paszki (1997) i Uśmiech na co dzień (2004). Jest również autorką wierszy dla dzieci: W zwierzęcym raju (2005), Zwierzaki z mojej paki (2007), Parada zwierząt (2008) oraz Pati, Laki i pluszaki (2009).
W oczach lustra ukazał się w 1996 roku. Do tej pory wydała siedem tomików poetyckich, m.in.: Za progiem cienia (1999), Osaczone uczucia (2001), Partytura ciszy (2006), limeryki Jazda na sto dwa (2003) oraz żartobliwe Fraszki spod paszki (1997) i Uśmiech na co dzień (2004). Jest również autorką wierszy dla dzieci: W zwierzęcym raju (2005), Zwierzaki z mojej paki (2007), Parada zwierząt (2008) oraz Pati, Laki i pluszaki (2009).
Zdzisława Jaskulska Kaczmarek - SMOLEŃSKA BLIZNA
SMOLEŃSKA BLIZNA
Pamięci ofiar katastrofy 10 kwietnia 2010
Patrzę przez moje okno na świat –
uliczka małego miasteczka
od dziesięciu dni
na balkonie naprzeciwko
biało-czerwona z wąskim paskiem kiru
łagodny powiew chłodnego poranka
kołysze flagą
czarna wstążka jak blizna
na kulistym klonie naprzeciwko mojego okna
nabrzmiałe lepkie pąki i
pierwsze listki
niezgrabne jak paluszki niemowlęcia
zazieleniła się brzoza
obficiej niż zwykle kwitnie tej wiosny
magnolia u sąsiada
na wysokim świerku
nieświadomy ludzkich dramatów
znajomy kos wygwizduje dĽwięczne arie na całą
ptasią okolicę
A w islandzkich lodach
wulkan płonie –
krwawa metafora Czasu który
właśnie się wypełnia
Teresa Januchta
POD SMOLEŃSKIEM
Miało być całkiem inaczej –
słowa ocalające pamięć rozstrzelanej wolności
i nieśmiała nadzieja że trafią do kilku serc
Lecz oto runęło wszystko w okamgnieniu
Świat wstrzymał oddech
gdy poprzez mgły nad Smoleńskiem
dymiły szczątki samolotu
i wzbijały w niebo roztrzaskane nadzieje
Nie znajdowaliśmy słów
które by udźwignęły nieodwracalność chwili
Skąd mogliśmy wiedzieć że Ich wiekuiste milczenie
najcelniej opowie światu katyńską i smoleńską
gehennę polskich patriotów
KATASTROFA
To nie może być prawda
To się tylko śni:
przeraźliwie wyją syreny
i dzwonią wszystkie
dzwony świata
Pytają o Smoleńsk i Katyń
o przyczynę i sens
patriotycznej ofiary
Drżą płatki kwiatów
i płomienie zniczy
Powiedz że to tylko sen
Strona 3 z 14