Związek Literatów Polskich Oddział w Poznaniu
Marcin Świetlicki : „Dwanaście”
Zofia Grabowska –Andrijew
MĄDRY I ZABAWNY
Jeśli oczekujesz tradycyjnego kryminału z detektywem poszukującym mordercy, zostaw tę książkę w spokoju, zawiedziesz się. Chociaż?
Pomyśl, czasem warto popatrzyć na coś z innej strony - tak rodzi się nowe, odmienne, przez to ciekawe!
„Dwanaście” to kryminał dobrego poety. Okładka mówi, że thriller. Sprawdźmy go.
Maria Ewa Aulich - ZAMIEŃ SIĘ Z JASKÓŁKĄ
Zofia Grabowska - Andrijew
ŚMIERĆ OBŁASKAWIONA
Intrygujący czwarty tomik poezji Marii Ewy Aulich ZAMIEŃ SIĘ Z JASKÓŁKĄ złożony z 15 wierszy, będących tym, co starożytni w Rzymie nazywali lamenta, a w Atenach threni, dedykowany : Pamięci Małgosi, mojej młodszej siostry sytuuje się w długim ciągu utworów inspirowanych dziełem J. Kochanowskiego, wśród których znajdziemy takie jak „Ojciec zadżumionych” J. Słowackiego, „Dumanie” C. Norwida czy „Niobe” K.I. Gałczyńskiego. Spróbuję go odnieść do wciąż niedościgłego wzoru „Trenów” mistrza z Czarnolasu, co dla autorki jest tyleż zaszczytem, co zagrożeniem.
Zofia Grabowska – Andrijew : PRZENIKANIE CZASÓW
Zofia Grabowska – Andrijew
PRZENIKANIE CZASÓW
95 lat temu zdarzyło się nam to j e d y n e w długim ciągu walk o Niepodległą z w y c i ę s k i e powstanie wielkopolskie. Kończyło ono mroczne lata pruskiego wynarodowiania, rugowania z ziemi ojców i wszelkich prześladowań; przywróciło Rzeczypospolitej Wielkopolskę. Ilekroć oddawać będziemy honory tym, którzy zostawili nam w spadku wolność okupioną cierpieniem i krwią, mamy prawo – w przeciwieństwie do z w y c i ę ż o n y c h bohaterów wszystkich pozostałych polskich powstań - z dumą zawołać: Gloria Victoribus, tzn. z w y c i ę z c o m!
Aby czas nie zatopił ich poświęcenia i bohaterstwa w niepamięci nowych pokoleń, Miejska Biblioteka Publiczna im. Stefana Michalskiego w Chodzieży wydała zaadresowaną do młodzieży opowieść autorstwa jej pracownika Tadeusza Matraszka pod tytułem „Tajny rozkaz” osnutą na kanwie powstańczych zdarzeń w Chodzieży i wokół miasta.
Idziemy "po wyszczerbionym obwodzie świata”
Maria Magdalena Pocgaj
Srebrne pisanie
Są książki, które dziwnym trafem odnajdują nas same… Mając w pamięci przeczytaną niedawno prozę amerykańskiego neurochirurga traktującą o życiu w zaświatach, mimochodem sięgnęłam z półki tomik. Już sam tytuł „Po wyszczerbionym obwodzie świata” był dla mnie jak zaczerpnięcie oddechu przed wyruszeniem w podróż stronicami książki, tym bardziej, że pierwszy wiersz to „Idziemy”.
W kolejnym autorka Brygida Mielcarek pisze: „Nic nie wiemy o drogach, które ludziom kaleczą stopy”. Przyznam się, że zaintrygowana rozpoczęłam swoją wędrówkę, co prawda na stojąco i niemal na wdechu: strona po stronie, wiersz po wierszu poznawałam niecodzienne, literackie obszary i krainy. W pewnej chwili nasunęło mi się przypuszczenie, że większość tych wierszy pisanych jest jak gdyby pod dyktando jakiegoś wewnętrznego głosu, silnego duchowego impulsu. Bynajmniej nie chodzi mi o żaden twórczy imperatyw, to swoiste poetyckie przynaglenie, bez którego poeta w zasadzie niczego napisać nie zdoła. Tu odczuwa się jakby rodzaj szczególnej intuicji, przeczucia, żeby nie powiedzieć – proroctwa. Brygida Mielcarek niejednokrotnie w swoich tomikach przywoływała temat śmierci i nieskończoności wszechświata. Pisywała o Bogu jako Absolucie, próbowała dotknąć pierwiastka metafizycznego, tym razem zaakcentowała pojęcie wieczności człowieka.Strona 72 z 280